کد مطلب:33950 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:120
تالیف «جمال الدین ابوالعباس احمد بن محمد بن فهد حلی» عالم بزرگ و مورد وثوق و فقیه گرانقدر شیعه، درگذشته به سال 841 هجری. «ابن فهد» در حله دیده به جهان گشود و نزد شاگردان شهید اول و محقق اول تلمذ كرد. او در پارسایی و پرواپیشگی سر آمد بود و گذشته از آنكه فقیهی بلند مرتبه و برجسته بود، عارفی وارسته و اهل سلوكی و ریاضت بود، چنانكه برخی آثارش جلوه گر مشرب عرفانی و سلوك الهی اوست. «ابن فهد» صاحب مقاماتی عالی و تالیفاتی ارزنده بود. از جمله آثار اوست: عده الداعی و نجاح الساعی، التحصین و صفات العارفین، المذهب البارع فی شرح مختصر النافع، الموجز الحاوی، المحرر، المقتصر، شرح الارشاد و مصباح المبتدی و هدایه المهتدی.[1].